قـطـعـه گـم شده ای از پـر پـرواز کـم است

یـازده بــار شمـردیـم و یـکی بــاز کـم است

این همه آب که جاریست نه اقیانوس است

به سوی او قدمی برداریم . . .

آتشی که نمی سوزاند ابراهیم را . . .

دریایی که غرق نمی کند موسی را . . .

کودکی که مادرش او را به دست موج های نیل می سپارد تا برسد به خانه تشنه به خونش . .

دیگری را برادرانش به چاه می اندازند سر از خانه عزیز مصر در می آورد.....!

آیا هنوز هم نیاموختی؟! . . .

که اگر همه عالم قصد ضرر رساندن به تو را داشته باشند و "خدا نخواهد" "نمی توانند"....

پس به تدبیرش اعتماد کن ..... ........به او توکل کن........

و به سمت او قدم بردار....تا ده قدم آمدنش به سوی خود را به تماشا بنشینی . . .

آقای من!مولای غریب من!پدرمهربان اهل عالم

فردا جمعه است و من با نگاهی منتظر و دلی امیدوار، شوق فردا را در سر دارم. روزی که بر اساس روایاتی، خورشید دل ها طلوع می کند. حورشید دلربایی که بسیاری از دل ها را ربوده، اما هنوز بازنگشته تا دست در دست این جماعت دهد و عالمی را از ظلم و ستم آزاد کند.

اومهدی(عج) نام است، مهدی که ولی خدایی، گذشتی دریایی و صداقت والایی دارد.

بسیار مشتاقم تا روی چون ماهش را هرچه زودتر زیارت کنم.

دلم می خواد بیاید تا نزدش روم، زانو زنم ،های های بنالم، برایش از غم فراق بگویم و جانم را فدای قدوم مبارکش نمایم.

مولایم با این که در کنارم نیست، ولی هرگاه برایش صبحت ها و غم درونم را بازگو می کنم، دلم آرامش می یابد، تنها پناه من هنگام معصیت هایم مهدی(عج) است.

دلم می خواد سر در سایه مهر او خستگی را از خود برانم و کوله بار سنگین گناهم را بر زمین بگذارم، از جاده های خطرناک سستی و کاهلی و از گذرگاه های میان دره های عمیق پلیدی عبور کنم، از سرزمین سیاه خواهش ها و کوه های آرزوهای طولانی از آن سوی وابستگی های پوچ بگذرم و یک گام به سوی خدای مهدی (عج) فراتر بردارم.

هرگاه در دلم یاد مهدی(عج) زنده می شود، تنها آرزویم دیدار روی زیبای اوست. نمی دانم چگونه و با چه رویی دل مجروحم را، اقیانوس اشکم را،جاهای خالی نیازم را تقدیمش کنم؟ در عوض، او مرابا همه معصیت هایم می پذیرد، سپس مرا با امید باز می گرداند.

بار دیگر نیز با تمام گناهانم به سویش می روم، او هم با تمام کرامتش، همانند گذشته مرا می پذیرد و به خوسته ام پاسخ می دهد. تا به حال یک بار نیز مرا مایوس بازنگردانده، فقط هر بار زبان به سخن می گشایم که مهدی جان نگار دلم کی می آیی؟ او خاموش می ماند و سکوت اختیار می کند.

 

سلام؛ مهدی جان سلام، سلامی به بلندای سال های پر محنت دوری ات، سلامی به گرمی خورشید روز ظهورت، آقایم سلام مرا از قلب تاریک اما عاشقم پذیرا باش.

مولایم دوست دارم هر جمعه کنار چاه مسجدت بنشینم و گریه کنم و ضجه بزنم و بگویم:مهدی جان بیا تو را به قبر مخفی شده مادرت،تو  را به مظلومیت جدت امام علی قسم می دهم که بیایی...

محبوبم آیا هنوز وقت آن نرسیده که شمشیر عدالتت را برداری و عدل و عدالت را حاکم بر زمین گردانی؟

آری این اتفاق می افتد او می آید در حالی که عمامه محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)بر سر، پیراهن محمد( صلی الله علیه و آله و سلم) در بر، پای افزار محمد(صلی الله علیه و آله و سلم)بر پا،قرآن مجید محمد(صلی الله علیه و آله و سلم) در سینه و شمیر علی(ع) در دست دارد با مهر زهرا، صبر حسن، شجاعت حسین، عبادت سجاد، علم باقر، صدق صادق ،بردباری کاظم، رضای رضا، جود جواد ، هدایت هادی و هیبت عسکری...

دلم می گیرد و به یاد آقایم دلتنگ تر از همیشه ام !
من نیز همچون تمام منتظرانِ سرورم ، هرجمعه کمتر پلک می زنم تا زودتر ببینمش !
هرجمعه که کوچه پس کوچه های دل را آب و جارو می کنیم ، برای استقبال از گام
هایی که معطر به عِطر گل یاس اند ...
همه در این اندیشه ایم که : " این جمعه ... جمعه ی وصل است ؟؟؟؟"
مهدی جان ! این منم ... رو سیاه ترینِ منتظرت !
به ستوه آمده از این همه نخوت و کینه و بوی تعفنی که دنیا را فراگرفته است !
از کودکی آموختم وآموختیم که : دنیا مرزعه آخرت است ؛
پس ... هرچه داشتیم ، کاشتیم ! "اندک،اندک" ، هرچه که بود ... !
وامروز این مزرعه با تمام اندک محصولش ، غرق آتشی از کینه و نفرتِ شیطان است!
نفرتی که منِ انسان، بازیگر آنم !
جانم به فدایت ...
امروز در این هوای غبار آلود ، چَشم ، چَشم را نمی بیند ، چه رسد که دل ... دل را ؟!
هر دم که فرو می بریم ، به شوق عطر حضور توست ؛ ورنه این هوا غریب است ...
و همچو بغضِ گلوی تمام دلشکستگانت ... سنگین !
مفهوم زندگانیم ...
از گذشته هیچ کودکی به دنیا نیامد مگر با ... گریه ؛
حال این گریه از کجا بود ؟ فقط خدا می داند ...
همواره اندیشیده ایم ، که شاید از فراق تنها آغوش مهربان و بی منت بود ؛
و این بغض و گریه ، بر گلو می ماند و پنهان بود تا ... وصال !
اما امروز چه بر سر انسان آمده که قهقهه می زند ، بر آن هق هق عاشقانه ؟!
این شریف ترین مخلوق چه کرده که ، پلیدترین مخلوق او را به سخره گرفته است ؟
صدای قهقهه های شیطان آزارم می دهد ، حتی گوش خراش تر از آنروز است ...
همانروز که ... هبوط یافتم !!!
ای پسر فاطمه ...
امروز گرچه دستمان تهی ست و سرد ، اما دل همواره لبریز گرمای عشق توست !
این روزها نجوا ، نجوای العجل است برای ظهور منجی ...
که البته شیطان کمر همت خود را بسته تا این واژه را نیز همچون انسانیتِ انسان ها ،
به بازی گرفته و باب میل خود معنا بخشد ...
اما به خداوندگاری که در هیچ کجای دنیا نیافتم همچو او را ، که تو تنها آرامشبخش
این همه بشر هستی و تنها تو منجی بودی و می مانی !
عزیز زندگانیم ... گرچه دل ، تنگ است ، اما مجال تنگ تر ...
فقط می خواهم بگویم : " امروز همچو هرجمعه دیگر ، دستان منتظرانت دخیلند بر
آستان پر مهر خداوند ... !

آخرین جمعه سال است بیا آقاجان

حالمان رو به زوال است بیا آقاجان

من غزلهای به یاد تو فراوان دارم

که پر از درد و ملال است بیا آقاجان

عزیز دل!
تو در پشت پرچین آسمانی كدام معنویت پنهان شده ای كه چشم مادی هیچ...
كبوتر اشتیاقی نمیتواند پیدایت كند؟
تو بر سجاده كدام ابر نماز میخوانی كه هر بار صاعقه ای آرزوی دیدارت را
به آتش میكشد؟
تو آیینه دار تجلی كدام صفت خداوندی كه همواره در مرز میان ظهور و اختفا گام میزنی؟
تو چگونه آشكاری كه دست دیدار هیچ چشمی به قامت بلند تو نمیرسد؟
و چگونه پنهانی كه همه ی وجود خبر از حضور تو می دهد؟
تو چگونه پنهانی كه هر سحر گاه چراغ آویخته بر افق را تو روشن می كنی و
به میانه ی آسمان می كشانی و هر غروب سوی آن را تو كم می كنی و در پشت
كوهها می نشانی؟
تو چگونه پنهانی كه حیات ما مرهون تنفس توست و آسمان بر دستان تو ایستاده
است و زمین با گام های تو استوار مانده است
تو چگونه پنهانی كه ما تنهاییهامان را به تو اقتدا می كنیم و در سبحه
جماعتمان رشته ی مودت تو را می یابیم؟
ما از آن به تمامی پنجره ها عشق می ورزیم و بر آستانه ی همه ی درهای رو
به افق سجده می بریم كه روزی پنجره ای تصویر روشن تو را قاب خواهد كرد و
دری پایبوس ظهور تو خواهد شد
ما تنهایان و بی كسان عالم,بی قرار آن لحظه ایم كه تو پشت به كعبه بسپاری
و با بشارت آمدنت جهان را طراوت ببخشی

اماما یابن فاطمه! ای حجت خدا بر زمین آمدنت نزدیک است، وعده دیدارتان به سرآمده، میدانم که به زودی حضورتان شب تار را به آفتاب حقیقت پیوند خواهد داد، می دانم زمان دیدارتان به همین زودی ها فرا خواهد رسید، این را با قلب خود احساس نموده ام.

می دانم که تو این جایی. تو غایب از نظر و حاضر در دلی...
با خود می گویم اگر تو بیایی،
اگر تو با یک لشکر از عشق بیایی و من نباشم چه؟
یا اگر من باشم ولی مرا جزو عاشقان خود نخوانی چه؟
بیا و مرا هم در خیلِ سپاهِ عاشقان خود در گوشه ای جا بده
و می دانم که تو می آیی و دنیا را با عشق و حضورت سبز ونورانی می سازی.
وقتی تو بیایی دیگر غم جرأت گریه ندارد.
شب و روز یکی می شود. دنیا یکسره در قیامِ قیامت فرو می رود.
وقتی تو بیایی تمام شکوفه های یاس گل می کنند.
وقتی تو بیایی دلم می خواهد که خاکِ کف پایت باشم.
آه چه قدر انتظار سخت است و تلخ...
دعا کن در روزی که تو می آیی ما عاشقانه و استوار،
در رکابت و در سایه پرچم سبز و جهانی ات باشیم...

   چشم در راهیم اما قاصدی در راه نیست

                                                    جمعه هم آمد ولی آن جمعه دلخواه نیست

العجل العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان !

آخرين بار كه اسمت را شنيدم مادر داشت دعا مي­خواند و به تو متوسل مي­شد. ببين ببين من چقدر نامهربانم تو هميشه كنارمي هر وقت كه دوست داشته باشم هر وقت كه شوق ديدنت توي چشمهايم اشك شود اما من...

من از اشکی که می ریزد ز چشم یار می ترسم

سلام ای نسیم

می گویم اوّل كه آمدی بیا برویم بر سر مزار مادر مظلوم ات فاطمه(س)

یا صاحب الزمان !

دلم گرفته مولای من!

دوازده قرن غربت ... اما از کجا شروع کنم ؟ شکوه از دوست کنم یا دشمن ؟

دردمندانه و صادقانه می‌گویم ، همین از غربتت بس که فردی همچون من بخواهد از این غربت بنالد و بخواهد که دیگران را متوجه تنهایی ، غربت و مظلومیت آن مضطر فاطمه علیهاالسلام کند .

السلام علیک یا صاحب الزمان روحی فداک

می‏گويند: چشم هايى هست كه تو را می ‏بينند؛ دل هايى هست كه تو را می ‏پرستند؛ پاهايى هست كه با ياد تو دست افشان‏اند؛ دست هايى هست كه بر مهر تو پاى می ‏فشارند.
می ‏گويند: تو از همه پدرها مهربان ‏ترى، می ‏گويند هر اشكى از چشم يتيمى جدا می ‏شود بر دامان مهر تو می ‏ريزد.
می ‏گويند ... می ‏گويند تو نيز گريانى!
اى باغ آرزوهاى من! مرا ببخش كه آداب نجوا نمی ‏دانم.
مرا ببخش كه در پرده خيالم، رشته كلمات، سر رشته خود را از كف داده ‏اند و نه از اين رشته سر می ‏تابند و نه سر رشته را می ‏يابند

 اين آن لحظه ايست كه ما در خسرانيم ،چه مومن ،چه كافر ، چه خوب ، چه بد چه و چه وچه . . . . . . . ، كه از آن جمال بي مثال و آفتاب وصال بدوريم و محروم ، ماييم كه در صحراي بي آب و علف دنيا ، غريب و بي كس فتاده ايم و دست غفلت بدل نهاده، هر كس سويي فتاده .

آدینه که از راه می رسد، با این شوق از خواب بر می خیزم که آن وعده الهی به وقوع پیوسته باشد.

تو همون حس غریبی که همیشه با منی

تو بهوونه ی هر عاشق واسه زنده بودنی

تو امید انتظاری تو دلای ناامید

مثل دیدن ستاره تو شبای ناپدید

السلام علیک یا اباصالح المهدی ادرکنی

خدا کند تو بیایی

پیامبر گرامی اسلام(ص):
افضل اعمال امت من انتظار فرج است

حضرت صاحب الزمان مهدی موعود( عج):
ما هیچگاه شما را فراموش نمی کنیم و از یاد شما غافل نمی شویم.

خداوندا!

مرا ار آنها ساز

كه یاور و یار اویند

تلاشمندانه هوادار اویند

در فرمانبری به سویش می شتابند

به هر چه او می فرماید گردن می نهند

كیان او را پاس می دارند

در انجام خواست او پیشی می جویند

و پیش رویش جان می بازند

 

از عمق ناپیدای مظلومیت ما، صدای آمدنت را وعده می داد. صدا را، عدل خداوندی صلابت می بخشید و مهر ربانی گرما می داد و ما هر چه استقامت، از این صدا گرفتیم و هر چه تحمل از این نوا دریافتیم در زیر سهمگین ترین پنجه های شکنجه تاب می آوردیم که شکنجه زلف تو را می دیدیم در کشاکش تازیانه ها و چکاچک شمشیرها، برق نگاه تو تابمان می داد و صدای گامهای آمدنت توانمان می بخشید.رایحه ات که مژده حضور تو را بر دوش می کشید مرهمی بر زخمهای نو به نومان بود و جبر جانهای شکسته مان. دردها همه از آن رو تاب آوردنی بود که تو آمدنی بودی . انگار تخم شبز بودیم که در خاک انتظار تاب می آوردیم تا در هرم خورشید تو به بال و پر بنشینیم.
سنگینی بار انتظار بر پشت ما سنگینی بک سال و دو سال نیست سنگینی بک قرن و دو قرن نیست. حتی از زمان تودیع یازدهمین خورشید نیست. تاریخ انتظار و شکیبایی ما به آن ظلم که در عاشورا بر ما رفته است بر می گردد.
از آن زمان تا کنون ما به آب حیات انتظار زنده ایم . انتظار ظهور منتقم خون حسین. تاریخ استقامت ما از آن زمان هم دورتر می رود. از عاشورا می گذرد و به بعثت پیامبر اکرم می رسد. هم او در مقابل همه جهل و ظلم و کفر و شرک و عناد و فسادی که جهان آن زمان را پوشانده بود و وعده می فرمود که کسی خواهد آمد نامش نام من، کنیه اش کنیه من، لقبش لقب من. دوازدهمین وصی من خواهد بود و جهان را از توحید و عدل و عشق و داد پر خواهد فرمود. اما تاریخ صبر و انتظار ما به دورترها برمی گردد. به مظلومیت و تنهائی عیسی. به غربت موسی. به استقامت نوح و از همه اینها گذر می کند تا به مظلومیت هابیل می رسد. انتظار و بردباری ما را وسعتی است از هابیل تاکنون و تا برخاستن فریاد جبرئیل در زمین و آسمان و آوردن مژده ظهور امام زمان.
آری و در آن زمان هستی حیات خواهد یافت. عشق پر و بال خواهد گشود و در رگهای خشکیده علم و جهل با خاک، انس جاودان خواهد گرفت. شیطان خلع سلاح خواهد شد.انسان بر مرکب رشد خواهد نشست و عروج را زمزمه خواهد کرد.

آمدن مهدی یعنی عدالت ...

راستش‌ را به‌ ما نگفتند يا لااقل‌ همة‌ راست‌ را به‌ ما نگفتند.

در قرآن کریم سوره ی بقره می فرماید" « الم، ذلک الکتاب لا ریب فیه، فیه هُدی للمتقین».  یعنی این کتابی است که شکی در آن نیست و مایه ی هدایت پرهیزکاران است.
یکی از نامهای معروف امام عصر(عج) "مهدی" است در عین حال امامان دیگر نیز "مهدی" هستند. و این نام،  نام اشتراکی ائمه است.  در هر حال دانستن این نام ما را به وجود حضرت مهدی رهنمون می گردد.
 

هادی یعنی هدایت کننده و مهدی یعنی هدایت شده.
امام باقر (ع) می فرمایند:
"مهدی اسم مفعول است از ماده ی هدی ، یهدی. هَدی یعنی هدایت کرد، و هُدی مصدر آن است یعنی هدایت.
مهدی یعنی هدایت شده، کسی که می خواهد هدایت کند حتماً خودش باید راهنما باشد
. مهدی ما بدین جهت مهدی نامیده شده است که به سوی کاری که پوشیده است راهنمایی و هدایت می کند."

یکی از نامهای معروف امام عصر(عج) "مهدی" است در عین حال امامان دیگر نیز "مهدی" هستند. و این نام، نام اشتراکی ائمه است. در هر حال دانستن این نام ما را به وجود حضرت مهدی رهنمون می گردد. هادی یعنی هدایت کننده و مهدی یعنی هدایت شده. امام باقر (ع) می فرمایند: "مهدی اسم مفعول است از ماده ی هدی ، یهدی. هَدی یعنی هدایت کرد، و هُدی مصدر آن است یعنی هدایت. مهدی یعنی هدایت شده، کسی که می خواهد هدایت کند حتماً خودش باید راهنما باشد . مهدی ما بدین جهت مهدی نامیده شده است که به سوی کاری که پوشیده است راهنمایی و هدایت می کند.

ادامه مطلب

(بسم الله الرحمن الرحیم)
هنگامی که مهدی موعود(ع) ظهور کند، پیراهن یوسف(ع) را بر تن مبارک خود می کند و تمام مؤمنین در شرق و غرب دنیا، هر کجا که باشند بوی خوش آن را استشمام می کنند.

مرحوم شیخ صدوق، راوندی و بعضی دیگر از بزرگان به نقل از مفضّل بن عمرو حکایت کند: روزی در خدمت حضرت صادق آل محمّد(ص) نشسته بودم، آن حضرت فرمود: آیا می دانی پیراهن حضرت یوسف (ع) چه بود و کجاست؟

عرض کردم: خیر، نمی دانم؛ شما بفرمائید تا فرابگیرم.

امام(ع) فرمود: چون حضرت ابراهیم(ع) را خواستند، داخل آتش بیندازند، جبرئیل امین(ع) پیراهنی از لباس های بهشتی برایش آورد و بر او پوشانید و آتش در مقابلش سرد و بی أثر شد.

و در آخرین روز حیاتش آن را تحویل حضرت اسحاق(ع) داد و او نیز پیراهن را بر حضرت یعقوب(ع) پوشانید که اندازه قامت او بود.

و هنگامی که حضرت یوسف(ع) به دنیا آمد، پدرش آن پیراهن را بر یوسف پوشانید، تا آن جائی که همان پیراهن را توسّط برادرانش برای پدر خود - که نابینا گشته بود - فرستاد و او بینا شد و این همان پیراهن بهشتی بود.

عرض کردم: اکنون آن پیراهن کجاست و چه خواهد شد؟

فرمود: الآن نزد اهلش است و در نهایت، تقدیم قائم آل محمّد(ص) خواهد شد.

و هنگامی که آن حضرت ظهور نماید، آن پیراهن را بر تن مبارک خود می نماید و تمام مؤمنین در شرق و غرب دنیا، هر کجا که باشند بوی خوش آن را استشمام خواهند کرد.

و او - یعنی؛ امام زمان(عجّ) در تمام امور وارث تمامی پیغمبران الهی است.

در دوران رسالت حضرت ختمی مرتبت، محمد مصطفی (ص) در مدینه, این حدیث را اصحاب پیامبر بارها به گوش شنیده اند که قائم آل محمد (ص), نهمین فرزند از نسل حسین (ع) است (۱) و در ادوار بعدی مکرر آن را ضبط کرده اند و از فردای رحلت پیامبر که کودتاگران سقیفه با زمینه چینی قبلی ادامه رسالت را به ظاهر از مسیر تعیین شده الهی خارج و آنرا به دستان ناپاک و ناتوان غاصبین (و نه خلیفه حقیقی) سپردند، آینده اسلام و مسلمانان دستخوش دو گونه ترسیم در چهره اسلام و مسلمانان گشت: چهره ای که می توانست ادامه ولایت الله در بین جمیع مسلمانان باشد؛ و چهره ای که کم عیاران و بی عیاران از رنگ درون آلوده خویش به چهره پاک و قدسی دین می زدند و ضمن آلوده کردن دین، مسلمانان را نیز به انحراف و سوء برداشت هدایت می کردند.

متناسب با زاویه انحرافی که از مبداء ترسیم اولیه دین شروع می شد، آرایش منحرفین بر علیه جانشینان پیامبر, یعنی امامان بر حق شیعه بیشتر و بیشتر می شد. هر چه زمان می گذشت این دشمنی شکاف بیشتری می یافت و اساس آن نیز در ارزش های تعریف شده دین بود که دستخوش حکام به ظاهر مسلمان اموی و عباسی بود که به جای تأسی از سیره پیامبر در مدینه النبی، جای در پای سلاطین و فرمانروا­یان (طاغوت) عصر خویش می گذاشتند.

این دشمنی ها به زندان، شکنجه، تبعید امامان، علویان و پیروانشان ادامه یافت و با شهادت امامان راستین شیعه، نابودی چهره واقعی دین اسلام را نشانه رفته بود؛ بالاخص در زمان امامت امام حسن عسگری (ع) که بر اساس احادیث پیامبر اسلام و روایات اهل بیت (که البته در باطن به حقانیت شان اقرار داشتند) فرزند ایشان یعنی مهدی موعود را انتظار می کشیدند و شنیده بودند که به دست ایشان دین خدا استوار و جهان پر از عدل و داد می کند. آنان که بین حیات سیاسی خود و تولد امامی که عهده دار تحقق اسلام راستین است، اختلافی غیر قابل حل می دیدند, در صدد بر آمدند تا مانع تحقق این بشارت عظیم گردند. آنان امام حسن عسگری را به سامرا، شهری که محل استقرار ارتش بنی عباس بود, تبعید و در آنجا او را تحت نظر گرفتند تا مانع تولد فرزند ایشان گردند.

شیوه عمل همه ظالمان و حاکمان تاریخ مشابه هم بلکه عین هم می باشد. هرگاه فرعون ها توانستند مانع تولد موسی ها (ص) و عیسی ها (ص) گردند, بنی عباس دون نیز می توانست مانع تحقق اراده خداوند شود. علیرغم بسیج همه نیروها توسط دشمنان دین خدا حجه ابن الحسن العسگری (عج) متولد و پس از شهادت امام حسن عسگری (ع) امامت شان شروع و ولایت شان بر هستی ثبت و عالم خلقت بهرمند از فیض وجود مبارک ایشان گردید؛ و تاکنون نیز امامت شان پایدار و برقرار است.

اکنون ما که در عصر ظهور مبارک امام زمان (عج) قرار داریم, باید به هوش باشیم که اوضاع امروز ما شبیه به سال های امامت امام حسن عسگری (ع) می باشد:

قدرت های مسلط جهانی به این موضوع واکنش نشان داده و با بررسی موضوع در ابعاد جهانی از منظر خویش سعی در مهار مهدویت و واکنش مردم به امام زمان و اصل انتظار دارند.

مسیحیان افراطی و صهیونیست ها در سودای جنگ آرماگدون، گردهمایی نموده و این تقابل را به انتظار نشسته اند.

حکام سلفی گستر، طالبان پرور و وهابی در جوامع اسلامی از اساس با این موضوع مخالف و با هزینه مخارج سرسام آور, سعی در مقابله با اندیشه انتظار و زدودن اندیشه ظهور امام در افکار مسلمانان را دارند .

حتی به این اقدامات بسنده نکرده و در عرصه نظامی نیز با تقویت افکار ضدشیعی و تربیت تروریست ها آنها را وادار به کشتن شیعیان و مقابله با ظهور امام زمان می نمایند؛ که سوریه مصداق بارز آن است و امروز به میعادگاه سلفی ها و وهابیون به تقابل با موج ظهور تبدیل شده است.

ای عزیزان و سروران من! شیعیانی که مخاطب این پیام هستید؛ ضمن تبریک به مناسبت آغاز امامت امام زمان, حضرت ولی عصر, مهدی موعود (عج) شما را به تفکر در اوضاع جهان فرا می خوانیم. خداوند اراده کرده است که به دست مولایمان, حضرت اباصالح المهدی (ع) جهان را پر از عدل و داد کند. بیایید این ایام طلایی را دریابیم و با آباد کردن خانه درون خویش به پیشواز ظهور و سربازی آن حضرت برویم.

(۱)

سلمان فارسی گوید: خدمت رسول خدا (ص) شرفیاب شدم، دیدم حسین (‌ع) روی زانوی آن حضرت است و پیغمبر خدا (ص) دیدگان او را می‌بوسد و می‌فرماید: «تو آقایی؛ تو آقا زاده‌ای؛ تو برادر شخص آقایی هستی؛ تو امامی؛ پسر امامی و برادر امامی؛ تو حجتی؛ پسر حجتی؛ و برادر حجتی؛ تو پدر نه نفر حجتی که نهمین آنها، قائم ایشان است» .(۱)

در کتاب «کمال الدین» از حضرت زین العابدین‌ (ع) و او از پدر بزرگوارش حسین بن علی ‌(ع) روایت کرده است که امیرمومنان علی ‌(ع) خطاب به وی فرمود: «ای حسین! نهمین فرزند تو، قائم به حق است. او آشکار کننده دین و گستراننده عدل است … » (۲)

در کتاب «ینابیع الموده»، از امام حسین (ع) روایت کرده است که فرمود: «بر جدم رسول خدا (ص) وارد شدم؛ آن حضرت مرا روی زانوی خود نشاند و فرمود: ای حسین! خداوند از صلب تو نه امام را اختیار نموده که نهمین آنها قائم ایشان است و منزلت همه، نزد خدا یکسان است» (۳)

و در کتاب «کفایه الاثر» از قول عبدالرحمان بن سلیط از حضرت امام حسین‌علیه السلام روایت کرده است که آن حضرت فرمود: «دوازده امام از ما هستند؛ اول آنها، امیرمومنان علی‌ (ع) و آخر آنها، نهمین فرزند من است. همو که به حق قیام می‌کند و خداوند به برکت وجود او، زمین مرده را زنده و آباد می‌کند و دین حق را بر تمام ادیان پیروز می‌گرداند, اگرچه مشرکان کراهت داشته باشند … » (۴)

پی نوشت ها:

(۱) ینابیع الموده، ج ۳، باب ۹۴، ص ۳۹۴، ح ۴۴؛ مقتل خوارزمی، ج ۱، فصل ۷، ص ۱۴۶٫

(۲)  کمال الدین، صدوق با ترجمه فارسی، ج ۱، ص ۴۲۱، ح ۲۶، باب ۲۷، و عربی باب ۲۵، ص ۳۰۴، ح ۱۶٫ بحار الانوار، ج ۵۱، ص ۱۳۳، ح ۴، اعلام الوری، ص ۴۲۶ و بشاره الاسلام، ص ۵۲٫

(۳)  ینابیع الموده، ج ۳، باب ۹۴، ص ۳۹۵، ح ۴۵ و در چاپ دیگر ص ۴۹۲٫

(۴) کفایه الاثر، ص ۲۳۲؛ منتخب الاثر، ص ۲۰۵، ح ۴؛ اعلام الوری، ص ۴۰۶؛ کمال الدین، ج ۱، ص

ماجرای خواندنی یک پینه دوز که امام زمان (عج) به سراغ او می‌رفت

شرح ماجرای خواندنی یک پینه دوز که امام زمان (عج) به سراغ او می‌رفت توسط مرحوم آیت الله آقا مجتبی تهران

در زمان کودکی من، مرحوم والد ما با یکی از اولیاء خاصّ خدا ارتباط داشت. تشرّف آن ولیّ خدا به حضور امام زمان«صلوات الله علیه»، قابل انکار نبود. ایشان یک مغازة پـینه‏ دوزی هم در بازار داشت. حتّی ایشان می‏‌گفت: گاهی آقا شب‏های جمعه یک‏ دفعه می‏ آیند، می‏‌فرمایند: بیا برویم کربلا زیارتی کنیم و برگردیم. با آقا می‏‌روم کربلا و بر می‏‌گردم. این‏ها خواب و قصّه و داستان نیست.

مرحوم والد ما می‏‌گفت: آقا تشریف می‏‌آورند پیش ایشان، نه این، خدمت آقا برود. پدرم گفت که از او پرسیدم: فلانی! گفت: بله! گفتم: چه شده است که ایشان تشریف می‏‌آورند آنجا پیش تو؟! گفت: اتّفاقاً خودم همین سؤال را از آقا پرسیدم که چطور شده که شما می‏‌آیید اینجا پیش من احوالم را می‏‌گیرید؟ ایشان به من فرمودند: برای خاطر اینکه در تو هیچ هوای نفس نیست. وقتی از حبّ به دنیا تخلیه شدی، ولی الله اعظم دستت را می‌گیرند..

مگر کسی که حبّ دنیا، چه مالش و چه جاهش پیکره‌اش را گرفته باشد، می‌تواند خدمت امام زمان«صلوات الله علیه»، برسد تا حضرت ایصال به مطلوب بفرمایند؟!…

دیدی بچه کوچولوها چه جوری اب می خورن شش هفت ماهه هاشونو می گم اول بااون نگاه معصومشون به اب خیره میشن جوری که دلت می سوزه ومی خوای بهشون اب بدی وقتی می خوای  ابو بهشون بدی اول می خندن بعد با شور عجیبی برا اب دست وپا تکون میدن ولی وقتی ابو بهشون میدی یهو انگار نمی خوان اب بخورن انگار خجالت می کشن اب بخورن بعد اب می پره توگلوشون وبعد یه دل سیر گریه می کنن انگار شرم می کنن اب بخورن انگار دنبال بهانه می گردن که بادیدن اب بزنن زیرگریه وبرا اربابشون گریه کنن انگار یه غمی از اب رو گلوشون سنگینی می کنه اونا به یادعلی اصغر(ع)گریه می کنن کاش ما هم به اندازه اونا معرفت داشتیم ............                                                  

عصر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر بی دل آشفته شود حس تو کجایی گل نرگس ؟به فدای نفسهای غریب تو که آغشته به حزن است زجنس غم و ماتم زده آتش به دل عالم و آدم مگر این روز و شی رنگ شفق یافته دست روی کدامین غم غضما به تنت رخت عزا کرده ای ای عشق مجسم که به جای غم شبنم بچکد خون جگر دم به دم از عمق نگاهت نکند باز شده ماه محرم که چنین می زند آتش به دل فاطمه آهت به فدای رخت ای صاحب این بیرق و این پرچم و این مجلس و این روضه و این بزم تویی آجرک الله عزیز دو جهان یوسف در چاه کنون شعله